Hundeshagen (Karl Bernhard), een verdienstelijk Duitsch godgeleerde, geboren te Friedewald bij Hersteld den 30sten Januarij 1810, was de zoon van den uitstekenden boschbouwkundige Johann Christian Hundeshagen, geboren te Hanau den 10den Augustus 1783 en overleden den 10den Februarij 1834 als hoogleeraar en directeur van de school voor boschcultuur te Gieszen. Karl Bernard bezocht de gymnasia te Tübingen, Fulda en Gieszen en studeerde voorts aan de universiteit in laatstgenoemde stad in de letteren en de godgeleerdheid. Hij zette zijne studie voort te Halle, promoveerde daarna te Gieszen en vestigde zich hier als privaatdocent in de kerkgeschiedenis en uitlegkunde. In 1834 werd hij buitengewoon hoogleeraar te Bern, waar hij vooral in de vriendschap van Schneckenburger deelde.
In 1847 aanvaardde hij een professoraat te Heidelberg, in 1867 een in de kerkgeschiedenis en in de geschiedenis der kerkelijke leerstellingen te Bonn, en overleed aldaar den 2den Junij 1872. Van zijne geschriften noemen wij: „Die Conflicte des Zwinglianismus, Lutherthums und Calvinismus in der Bernischen Landeskirche von 1532—1558 (1842)”, — „Der deutsche Protestantismus, seine Vergangenheit und seine heutigen Lebensfragen (1846; 3de druk 1849)”, — „Die Bekenntniszgrundlage der vereinigten evangelischen Kirche im Groszherzogthum Baden (1851)”, — „Das Princip der freien Schriftforschung in seinem Verhältnisz zu den Symbolen und der Kirche (1852)”, — „Ueber die Natur und die geschichtliche Entwickelung der Humanitätsideen (1852)”, — en „Beiträge zur Kirchenverfassungsgeschichte und Kirchenpolitik, insbesondere des Protestantismus (1864)”. In 1865 belastte hij zich voorts, gesteund door Riehm te Halle, met de redactie van de „Theologische Studien und Kritiken”.
