Himmel, een Duitsch componist, geboren den 20sten November 1765 te Treuenbrietzen in Brandenburg, studeerde te Halle in de godgeleerdheid, en begaf zich naar Potsdam, om examen af te leggen als veldprediker, toen Friedrich Wilhelm II, die van zijn muzikalen aanleg gehoord had, hem eenige malen in zijn bijzijn liet spelen en hem toen door een jaargeld in staat stelde om zich geheel en al aan de muziek te wijden. Himmel begaf zich naar Dresden, om er onderwijs te ontvangen van Naumann. Nadat in 1792 zijn oratorium „Isaak” te Berlijn ten gehoore was gebragt, benoemde de Koning hem tot kamercomponist en gaf hem tevens verlof om Italië te bezoeken, alwaar hij in 1795 te Napels onder anderen zijne opera „Semiramide” deed opvoeren.
Na zijn terugkeer werd hij kapèlmeester en overleed te Berlijn den 8sten Junij 1814. Tot zijne meestgeroemde stukken behooren de opera „Fanchon”, — liederen uit de „Urania” van Tiedge, — eene cantate op den dood van Friedrich Wilhelm II, — eene compositie op het „Onze Vader”, — en de opera „Die Sylphen”.
