Fenner von Fenneberg. Onder dezen naam vermelden wij:
Johann Heinrich Christoph Matthaeus Fenner von Fenneberg, bad-arts te Schwalbach, die onderscheidene merkwaardige geschriften over bad-aangelegenheden uitgegeven heeft. Hij werd geboren te Kirchhain in Keur-Hessen den 25sten December 1774 en overleed den 16den December 1849. Van zijne werken noemen wij: „Schwalbach und seine Heilquellen (1834, 3d« uitgave)”, — „Zur Geschichte Schwalbachs (1836)", — „Ueber den innerlichen Gebrauch der kohlensauren Stahlwasser von Langenschwalbach (184(f)”, — „Ueber die Bader in Schwalbach (1839)”, — „Schwalbach et ses environs (1836)”, — „Schlangenbad und sein Heilwerth (1840)”, — „Ueber Nachkuren (1836)”, — en „Selters und seine Heilkräfte (1834)”. Voorts leverde hij een „Journal für die Bäder und Gesundbrunnen Deutschlands (1799)”, — een „Taschenbuch für Gesundbrunnen und Bäder (1816—1818, 3 dln)”, — en met Döring en anderen „Jahrbücher der Heilquellen Deutschlands (1821—1822,2 dln)”. Eindelijk heeft hij ook poëzie in het licht gegeven.
Fenner von Fenneberg, den aanvoerder van den opstand in de Pfalz in 1849. Hij werd geboren te Trente en was de zoon van een luitenant-veldmaarschalk in Oostenrijksche dienst. Nadat hij de militaire académie bezocht had, kwam hij in 1837 als cadet in dienst, doch nam in 1843 als officier zijn ontslag, omdat zijn geschrift „Oesterreich und seine Armee (1847)" niet behaagde aan zijne chefs. Hij begaf zich naar Zuid-Duitschland, maar keerde in 1848 terug naar Weenen. Hier voegde hij zich bij de opstandelingen, ontsnapte bij de inneming der stad aan de Keizeriljke troepen, en werd in Mei 1849 aanvoerder van het volksleger in de Pfalz.
Na een mislukten aanval op Landau verloor hij zijne betrekking en begaf zich, door den loop der gebeurtenissen gedrongen, naar Zwitserland. Toen men hem ook uit Zürich verbande, ging hij naar Noord-Amerika, waar hij in 1851 te New-York het Duitsche weekblad „Atlantis” in het licht gaf. In 1855 zag hij er zich geplaatst als translateur, doch werd 3 jaar later wegens krankzinnigheid naar een gesticht vervoerd. Hij schreef: „Geschichte der wiener Oktobertage (1849)", — en „Zur Geschichte der Rheinlandischen Revolution (1850)”.
