Duindoorn (Hippophaë L.)

betekenis & definitie

Duindoorn is de naam van een plantengeslacht uit de familie der Elaeagneën; het omvat lage heesters met uitgespreide gedoornde takken, bijna ongesteelde, lijn-lancetvormige, stompe, gaafrandige bladeren, die van boven grijsgroen en van onderen zilverwit of roestbruin van kleur zijn, door 2-huizige bloemen, welke door bruingeschubde, afvallige schutblaadjes omgeven zijn, door mannelijke tot korte aren vereenigde bloemen met een 2-deelig bloemdek en 4 meeldraden, en alleenstaande vrouwelijke bloemen met een 2-lobbig bloemdek, door een enkel vruchtbeginsel met een korten stijl en een dikken stempel, en door eene dopvrucht, die het voorkomen heeft eener bes. Aan deze beschrijving beantwoordt de gemeenen duindoorn (H. rhamnoïdes L.), die op zandgronden langs de kusten van Europa en in ons Vaderland in de duinen groeit, waar deze plant zeer geschikt is, om den lossen bodem te bevestigen. Hare zure vruchten worden ook genuttigd.