Een Fransch staatsman, gesproten uit een adellijk geslacht in Normandië, aanschouwde het levenslicht te Parijs op den 19den Februarij 1803. Zijn vader werd door Bonaparte met hooge ambten bekleed, want diens echtgenoote, eene dochter van den senator en graaf Papin en tevens eene schitterende schoonheid, was achtereenvolgens hofdame bij de keizerinnen Joséphine en Marie Louise, terwijl zij tegelijkertijd de gunst genoot van den Keizer.
De jonge Duchâtel studeerde in de regten en werd in 1823 medewerker aan den „Globe” en aan de „Revue Française”. Als staathuishoudkundige huldigde hij de theorie van Malthus. Zijn „Traité de la charité dans ses rapports avec l’état moral et le bien-être matériel des classes Inférieures de la société (1829, 2de uitgave 1836)” werd met groote belangstelling ontvangen. Toen de Julij-revolutie de Doctrinairen aan het bewind bragt, werd Duchâtel als staatsraad bij het ministérie van Financiën geplaatst. In 1832 verloor hij die betrekking, doch werd door het departement Charente-Inférieure naar het Vertegenwoordigend Ligchaam afgevaardigd. In 1834 werd hij minister van Koophandel, doch moest in 1836 met zijné ambtgenooten aftreden.
Later werd hij minister van Financiën, doch na zijne verwijdering in 1837 een der hevigste tegenstanders van het ministérie Molé. Na de crisis van 1839 werd hij in het ministérie van den maarschalk Soult belast met de portefeuille van Binnenlandsche Zaken. In 1840, bij de dotatie-quaestie van den hertog van Nemours, nam hij zijn ontslag, doch in hetzelfde jaar verkreeg hij weder zitting in het kabinet Guizot als minister van Binnenlandsche Zaken, — een Kabinet, hetwelk in 1848 bezweek. Daarna verwijderde zich Duchâtel van het staatkundig tooneel, en overleed den 6den November 1867. Ook schreef hij de zeer belangrijke „Documents statistiques sur la France (1833)”.
