Drukpersvrijheid is een der belangrijkste regten in den constitutionélen staat. Door middel der drukpers bewegen zich de woorden der menschen in tijd en ruimte; doch evenzeer als het gesproken woord, zoo is ook het geschreven en gedrukte woord ter verantwoording van hem, van wien het uitgaat.
Immers terwijl de gedachten geheel vrij zijn, omdat zij tot het inwendig leven des geestes behooren, komen de woorden in aanraking met onze medemenschen en kunnen deze belemmeren in hun streven of hun nadeelen van verschillenden aard berokkenen. Er moeten dus twee beginselen gehandhaafd worden, namelijk de vrije uiting der gedachten, omdat hierdoor alleen die wrijving ontstaat, welke de vonk der waarheid ontspringen doet en alzoo kennis en beschaving op eene krachtige wijze bevordert, — en het verstrekken van een waarborg tegen hen, die van deze vrije uiting misbruik maken door op eene kwaadwillige wijze anderen te lasteren, te honen of tot verzet tegen eene wettige orde van zaken op te ruijen. De Nederlandsche Grondwet heeft in die maatschappelijke behoeften op eene uitstekende wijze voorzien door in art. 8 te bepalen: „Niemand heeft voorafgaand verlof noodig, om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.” Hierdoor wordt het regt van eiken burger in overeenstemming gebragtmet dat van zijne medeburgers. Zie voorts onder Censuur.
