Desbordes-Valmore (Marcelline), eene Fransche dichteres, werd geboren te Douai den lOden Mei 1787, ontving als kind sterke indrukken van de bloedige gebeurtenissen der Omwenteling, en deed eenige romances en idyllen in het licht verschijnen. Op 16jarigen leeftijd werd zij geplaatst aan het Théâtre-Feydeau, doch later zeide zij het tooneel vaarwèl en trad in het huwelijk met zekeren Valmore. Omstreeks dien tijd (1818) verscheen van haar een kleine dichtbundel onder den titel „Quelques petites choses”, die grooten bijval vond. Later woonde zij bij afwisseling te Lyon en te Parijs, en hier ter plaatse verscheen eene verzameling van hare gedichten onder den naam „Poésies (1841)”.
Hare verzen onderscheiden zich door een diep gevoel en door bevalligheid van vorm, zoodat de meestberoemde componisten zich beijverden, om ze op muziek te brengen. Voorts schreef zij kleine novellen, zooals: „Les veillées des Antilles (1820, 2 dln)”, — „L’atelier d’un peintre (1833)”, — „Une raillerie de l'amour (1833)”, — „Le salon de lady Betty (1836, 2 dln)”, — en „Violette (1840, 2 dln)”.
