Desaix de Voygoux (Louis Charles Antoine), divisie-generaal in Fransche dienst, werd geboren te St. Hilaire d’Ayat in Auvergne den 17den Augustus 1768. Hij bezocht de militaire school te Effiat, waar vooral de krijgsgeschiedenis van Oud-Griekenland en Rome hem met geestdrift vervulde.
Op zijn 16de jaar werd hij luitenant en hij onderscheidde zich zoowel door zijn onberispelijken wandel, als door zijn moed en bekwaamheid, zoodat hij bij het uitbarsten der groote Omwenteling als adjudant van generaal Victor bij de Rijn-armée geplaatst werd. Bij het nemen der versterkte liniën van Weiszenburg betoonde hij zoo groote dapperheid, dat hij reeds in 1793 tot den rang van brigade-generaal bij de Moezel-armée, en in 1794 tot dien van divisie-generaal opklom. In het gevecht van Luttenberg wilde hij, hoewel een kogel zijne beide wangen doorboord had, het veld niet verlaten voordat hij zijne in wanorde geraakte bataljons op nieuw ter overwinning had geleid.
Hij diende in 1795 onder Jourdan en in 1796 onder Moreau. Na den wapenstilstand onderscheidde hij zich in vele gevechten, alsmede bij den overtogt over de Rijn. In September ondersteunde hij als opperbevelhebber van den linkervleugel den beroemden aftogt van het leger, waarna hij het brughoofd te Kehl geruimen tijd tegen aartshertog Karel verdedigde, totdat hij het den 9den Januarij 1797 moest overgeven. Bij den 2den overtogt over de Rijn werd Desaix gewond. In 1792 vergezelde hij Napoleon naar Egypte, verwierf er nieuwe lauweren bij Chebrisseh en de Pyramiden, en vervolgde Moerad-Bey tot in Opper-Egypte.
Bij het vertrek van Napoleon bleef hij in Egypte achter, doch na de landing der Engelschen en Turken bij Aboekir ontving hij van Kleber den last, om het verdrag van El-Arisj ten uitvoer te brengen. Aanstonds scheepte hij zich in naar Frankrijk, maar zijn vaartuig werd door een Britsch fregat genomen, en admiraal Keith hield hem eene maand te Livorno gevangen. Na het herkrijgen zijner vrijheid snelde hij naar Italië, waar Bonaparte hem het bevel opdroeg over 2 divisiën in het centrum der armée.
Nadat Desaix op eene verkenning naar de zijde van Genua uitgezonden was, zag Napoleon zich bij Marengo aangetast door de Oostenrijksche troepen. Desaix spoedde zich naar het strijdperk, vond de Franschen wijkende, bragt hen tot staan en ontrukte door een dapperen aanval de overwinning aan de vijanden. Juist echter toen hij dien wilde vernieuwen, werd hij door een kanonskogel doodelijk getroffen. Zijn adjudant Savary herkende het lijk aan het lange haar, en Bonaparte deed het stoffelijk overschot van den jeugdigen held in het klooster op den St. Bernard ter aarde bestellen en aldaar ter zijner eer een grafteeken verrijzen. Ook vindt men van hem 2 standbeelden te Parijs.
