Denina (Carlo), een Italiaansch geschiedschrijver, werd geboren den 28sten Februarij 1731 te Revel in Piémont, studeerde in de fraaije letteren te Turijn, en werd reeds in 1764 hoogleeraar te Pignerol. Wegens ongenoegen met de geestelijkheid verloor hij die betrekking, doch verkreeg weldra eene dergelijke aan de universiteit te Turijn. Door zijn geschrift „Dell’ impiego delle persone (1777, 2 dln)” maakte hij alweder de ontevredenheid der geestelijken gaande, zoodat hij eerst naar een seminarium te Vercelli en vervolgens naar huis gezonden werd.
Eerst in 1781 ontving hij verlof om naar Turijn terug te keeren, — in 1782 ging hij op uitnoodiging van Frederik de Groote naar Berlijn, waar hij lid der Académie werd, en na den slag van Marengo benoemde het bestuur van Piémont hem tot bibliothecaris te Turijn. Voordat hij echter zich derwaarts kon begeven, ontving hij van Napoleon de aanstelling tot bibliothecaris aan de Keizerlijke boekerij te Parijs, alwaar hij den 5den December 1813 overleed.
Hij schreef onder anderen „Discorso sopra le vicende della letteratura (1716, 2 dln)”, — „Delle revoluzioni d’Italia libri ventiquattro (1769—1770, 3 dln)”, — „Storia politicaletteraria della Grecia libera (1781—1782, 4 dln)” — het heldendicht „La Russiade (1799)” ter eere van Peter de Groote, en „Storia del Italia occidentale (1809—1810, 6 dln)”.
