Carrocio is de naam van een wagen, die in de middeleeuwen in Italië als een heiligdom mede ten strijd werd gevoerd. Hij werd het eerst gebruikt door Heribert, bisschop van Milaan, gedurende den oorlog met keizer Koenraad II.
De carrocio rustte op 4 raderen, was rood geverfd en werd door 2 of 4 stieren getrokken; op het midden van het voertuig verhief zich een rood geschilderde staak, met een gouden appel gekroond. Onder dezen wapperde het vaandel der gemeente, aan welke de carrocio toebehoorde, tusschen 3 witte vlaggen, en tegen het midden van dien standaard aanschouwde men een Christusbeeld in zegenende houding. Ook was er een klokje aan verbonden, dat het sein gaf tot het ochtend- en avondgebed. Op het voorste gedeelte van den wagen bevond zich eene keurbende van dapperen, en van het achterste gaf de trompet het teeken van den aanval. Juist rondom den carrocio was doorgaans de strijd het hevigst, omdat het verlies van dit heiligdom met de nederlaag werd gelijk gesteld, en hij was met stieren bespannen, om eene overijlde vlugt te verhinderen. De geschiedenis vermeldt, dat de carrocio van Milaan in 1237 in de handen viel van keizer Frederik II.
