Carausius (Marcus Aurelius Valerius) of Charausio was een Romeinsch veldheer ten tijde van Diocletiams en Maximinianus
Carausius was overweldiger van Brittanje, was van afkomst een Menapiër, onderscheidde zich in den oorlog (285 na Chr.) en werd door laatstgenoemden Keizer belast met het opperbevel over de vloot, uitgerust om de kusten van België en Armorica tegen de Frankische en Saksische zeeroovers te beschermen.
Wegens verduistering van geld werd hij ter dood veroordeeld, zoodat hij de vlugt nam naar Brittanje, waar hij de gunst der Romeinsche legioenen verwierf en zich tot Augustus deed uitroepen (286 na Chr.).
Gedurende zijne 7-jarige heerschappij verdedigde hij de grenzen van zijn rijk tegen de Caledoniërs, lokte uitstekende kunstenaars van het vaste land naar zijn gebied, verkreeg de vriendschap der Franken, nam hunne jongelingen in zijn leger op en maakte hen bekend met de krijgskunst en de scheepvaart.
Zijne vlooten kliefden het Kanaal, de Noordzee en den Atlantischen Oceaan, stevenden naar de monden van Rijn en Seine en verbreidden den schrik van zijn naam tot aan de zuilen van Hercules.
Maximinianus zond in 291 Constantius tegen hem te velde, die wel eenige voordeelen behaalde, maar tevens door een storm zijne vloot verloor.
Gedurende het bouwen van andere schepen sloten de Keizers met Carausius een verdrag, waarbij bepaald werd, dat Batavië van Frankische zeeroovers zou worden gezuiverd, terwijl zij hem in zijne waardigheid erkenden.
Een jaar daarna werd hij door één zijner dienstknechten vermoord.
