Brandeüm noemde men in de dagen der Christelijke oudheid het kleed, waarin men de lijken of het gebeente der martelaren hulde, om ze te begraven. In lateren tijd gaf men dien naam aan elk voorwerp, waarmede reliquieën waren aangeraakt. Volgens kerkelijke verordeningen was het verboden, reliquieën met de onbedekte hand te betasten, zoodat men den doek, waarmede zij werden aangevat, desgeljjks als een brandeüm beschouwde, hetwelk door de aanraking dier gewijde overblijfselen geheiligd was.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
