Antonides van der Goes (Johannes) een der voornaamste dichters uit den bloeitijd onzer letterkunde, werd geboren te Goes den 3den Mei 1647. Toen hij 4 jaren oud was, begaven zich zijne ouders naar Amsterdam, waar Antonides vervolgens de Latijnsche school bezocht en het onderwijs genoot van Adrianus Junius. Aanvankelijk hanteerde hij de Latijnsche lier, maar de schoone zangen van Hooft, en Vondel bragten hem tot de beoefening der Nederlandsche dichtkunst.
Weldra vervaardigde hij een treurspel, getiteld Trazil of overrompeld Sina. Vondel las het handschrift en was er zoozeer mede ingenomen, dat hij zijn wensch te kennen gaf om er een gedeelte van te plaatsen in zijn treurspel Zunchin. Dit strekte den jeugdigen dichter niet weinig tot aanmoediging. In 1667 verscheen zijn gedicht Bellone aan bant, hetwelk zoo grooten bijval vond, dat hij 4 jaren later zijn algemeen bewonderden IJstroom in vier boeken uitgaf. Door de gunst van Diederilc Buisero, een dichtlievenden Zeeuw, werd hij in staat gesteld om de Hoogeschool te Utrecht te bezoeken, waar bij zich toelegde op de geneeskunde. Dezelfde begunstiger bezorgde hem later eene voordeelige betrekking bij het Collegie der Admiraliteit te Rotterdam.
In het jaar 1678 huwde Antonides met Susanna Bormans, eene zuster van den predikant Petrus Bormans. Slechts een zestal jaren mogt hij zich in een gelukkigen echt verblijden, daar hij op den 18den Augustus 1684 overleed. — Zijne gedichten onderscheiden zich door verhevenheid en rijkdom van denkbeelden, door keurigheid van taal, door weelderigheid en door een gespierden versbouw, zoodat hij naast Vondel eene eervolle plaats verdient, al is hij ook hier en daar van gezwollenheid en valsch vernuft niet vrij te pleiten. Ze zijn na zijn dood in één deel in kwarto uitgegeven en meermalen herdrukt. Ook zijn zij in het licht verschenen in 3 deelen met aanteekeningen van Bilderdijk (1827). Witsen Geysbeek heeft eene uitgave van zijn IJstroom bezorgd.
