Almonde (Philips van), luitenant-admiraal van Holland en Westfriesland, werd in 1646 in den Briel uit een aanzienlijk geslacht geboren. De vice-admiraal Witte Wittezoon, in 1658 in de Sond gesneuveld, was zijn oom. In 1665 werd hij luitenant op het schip van zijn oom Kleidijk en vervolgens kapitein op het schip Dordrecht. In 1668 nam hij met dit oorlogsvaartuig deel aan den Vierdaagschen zeeslag. In 1672 was hij bevelhebber van het schip Wassenaar en in den zeeslag van den 7den Junij weerde hij de branders van het schip de Ruyter. Een jaar later werd hij benoemd tot commandant eener vloot, die bij Goeree voor anker lag, en kort daarna tot schout bij nacht.
Toen de admiraal de Ruyter in 1676 bij Palermo gesneuveld was, werd Almonde naar Napels gezonden, om er het bevel over de vloot te aanvaarden. Hij bragt den 110den December van dat jaar het lijk van den grooten zeeheld in het Vaderland. In het volgende jaar hielp hij Tromp de overwinning behalen op de Zweden, en in 1688 vergezelde hij den prins van Oranje naar Engeland. Grooten roem verwierf hij in den zeeslag bij La Hogue (31 Mei 1692), waar hij niet weinig bijdroeg tot de zegepraal van Russell op den Franschen admiraal Tourville, en hij behaalde nieuwe lauweren, toen op zijn aandringen de admiraal Rook in 1702 den aanval waagde op de Spaansche vloot in de haven van Vigo, waar zij beschermd werd door Fransche linieschepen onder aanvoering van den admiraal Chateau Renaud. De Engelschen veroverden er 4 linieschepen en 6 galjoenen, en de Nederlanders 6 oorlogschepen en 5 galjoenen met een rijken buit. Almonde sleet zijn laatste levensjaren op de hofstede Haaswijk bij Oegstgeest en overleed er den 6den Januarij 1711. Hij is begraven in de Catharina-kerk zijner geboorteplaats, waar zijne neven Pieter en Willem van Almonde een fraai grafteeken voor hem hebben gesticht.
