Acclamatie noemde men weleer eene algemeene bijvalsbetuiging, die den redenaar ten deel viel. Thans gebruikt men dat woord om eene algemeene goed- of afkeuring te kennen te geven, die in eene vergadering aan eenig voorstel wordt geschonken. Zoodanige acclamatie geschiedt dan niet met den mond, maar doorgaans met de voeten. Een voorstel, dat op deze wijze wordt toegejuicht, kan als aangenomen beschouwd worden, wanneer niemand der aanwezigen daarover eene hoofdelijke stemming verlangt. Deze acclamatie is een uitstekend middel, om de vaak vervelende lengte van sommige vergaderingen te bekorten.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
