synchroniciteit

betekenis & definitie

synchroniciteit - Zelfstandignaamwoord
1. het samenvallen in de tijd van twee of meer niet causaal op elkaar betrekking hebbende gebeurtenissen maar in een voor de betrokkene zinvol verband waardoor gauw de conclusie van oorzakelijkheid wordt getrokken

Woordherkomst
afgeleid van het Griekse chronos (tijd) met het voorvoegsel syn- met het achtervoegsel -iteit