occlusief

betekenis & definitie

occlusief - Zelfstandignaamwoord
1. (taalkunde) een medeklinker die geproduceerd wordt met een volledige obstructie ergens in het spraakkanaal
♢ In het Nederlands worden stemhebbende occlusieven, net als stemhebbende fricatieven, aan het eind van een lettergreep stemloos gemaakt.

occlusief - Bijvoeglijk naamwoord
1. (medisch) afsluitend

Woordherkomst
afgeleid van occlusie met het achtervoegsel -ief
afgeleid van het Franse occlusif of daarvoor van het Latijnse 'occlusum'

Synoniemen
plosief, plofklank

Verwante begrippen
sisklank, fricatief, wrijfklank, nasaal, neusklank, vloeiklank, liquida, glijklank, halfvocaal, affricaat, medeklinker