mond-op-mondbeademing

betekenis & definitie

mond-op-mondbeademing - Zelfstandignaamwoord
1. (medisch) een vorm van reanimatie waarbij een patiënt die niet zelfstandig meer ademt lucht in de longen geblazen wordt door de mond op de mond van het slachtoffer te plaatsen
♢ Zij paste mond-op-mondbeademing toe en wist daarmee zijn leven te redden.

Woordherkomst
(samenkoppeling) van mond, op en mond samengesteld met beademing