behendig

betekenis & definitie

behendig - Bijvoeglijk naamwoord
1. een goede lichaamscoördinatie bezittend
♢ Hij is een stuk behendiger geworden.
2. handig, snel, vlug, vaardig
♢ Hij was een behendig toneelspeler.

behendig - Bijwoord
1. op behendige wijze
♢ Behendig wist de inbreker de gevel te beklimmen en zich door het openstaande raam te wurmen.

Woordherkomst
afgeleid van hand met het voorvoegsel be- met het achtervoegsel -ig

Synoniemen
[2] bedreven, bekwaam, handig

Antoniemen
onbehendig