(Lat. van parcere = sparen). Het beginsel van spaarzaamheid of van den kortsten weg, d.w.z. de verklaring der dingen op de eenvoudigste wijze; gelijk men in de wiskunde het bewijs voor eene stelling des te schooner acht, naarmate het korter is en minder omslachtig.
Het verkiezen dus van eene eenvoudiger theorie, die evengoed aan het doel beantwoordt, boven eene samengestelder verklaring. Zoo b.v. het vermijden van onnoodige bijhypothesen ter verklaring van een aantal verschillende maar soortgelijke ervaringsfeiten.
