(Gr. , recht en meening). Rechtzinnigheid in de geloofsleer, zooals die werd vastgesteld door de gezaghebbenden in een kerkelijke organisatie, wier uitspraken gelden als onfeilbaar en als maatstaf ter beoordeeling der rechtzinnigheid, terwijl elk daarvan afwijkend inzicht dan als heterodox wordt betiteld.
In de Christelijke kerk wordt in deze het hoogste gezag toegekend hetzij aan den Paus hetzij aan de Heilige Schrift. Maar aangezien in laatstgenoemd geval verschil van uitlegging mogelijk is en een opperste rechtbank ter beslissing ontbreekt, stond het Protestantisme bloot aan de groote verbrokkeling in secten, zooals die in de kerkgeschiedenis wordt beschreven.
