(Lat. van in en tueri = beschouwen). Onmiddellijke kennis door innerlijke aanschouwing als uitvloeisel van onbewuste werkzaamheid.
Een dergelijk intuïtief schouwend denken is tegengesteld aan het reflectief of opzettelijk overwegend denken, dat langs discursieven weg tot zijn besluiten komt, terwijl de intuïtie zich aan ons voordoet als een plotselinge openbaring. In onzen tijd is dit intuïtieve denken vooral door Bergson naar voren gebracht. Reeds bij Pascal werd het intuïtief gevoel of de onmiddellijke aanschouwing hooggeschat als kenbron van waarheid nevens het beredeneerend verstand.
