De richting welke de philosophie doet uitgaan van den mensch en zijn ervaringswereld en die allen beoordeelingsmaatstaf ontleent aan den mensch, zijn behoeften en zijn lotsbedeeling. In de 16de eeuw heetten humanisten zij, die de beoefening voorstonden van de geschriften der Oudheid en aan den inhoud daarvan de beschaving vastknoopten.
Het was een reactie tegen de wereldbeschouwing der Middeleeuwen, waarin aan het aardsch bestaan slechts waarde werd toegekend als voorbereiding tot een leven hiernamaals. In onzen tijd wordt de naam „humanism” door den Engelschman Schiller gebezigd in de beteekenis van „pragmatisme” (zie aldaar).
