Eene grondstof, die niet tot eenige andere is te herleiden noch daarin kan overgaan, omdat elke grondstof haar eigen wezen draagt. In de Oudheid werden een viertal van dergelijke elementen aangenomen, namelijk vuur, lucht, aarde en water.
Het begrip wijzigde zich natuurlijk geheel, toen door Lavoisier de moderne scheikunde was in ’t leven geroepen. En sedert door de onderzoekingen van Curie e.a. de eigenschappen van het radium nader zijn bekend geworden, ondergingen ook de inzichten aangaande de onveranderlijkheid der elementen eene aanmerkelijke wijziging, nu men vond dat sommige hunner in elkander konden overgaan. Reeds lang bekend trouwens was de hypothese van Prout, dat de ons bekende chemische elementen ten slotte niets anders zijn dan wijzigingen van één en dezelfde algemeene stof.
