Men geloofde vroeger, dat de pelikaan zijn jongen met zijn eigen bloed voedde; hij bewaart in zijn bloed rode krop (van- daar ook : kropgans) de gevangen vis voor zijn jongen. Wil hij ze voederen, dan drukt hij de krop tegen de borst en brengt zo het voedsel naar de snavel. Daardoor lijkt het op enigen afstand werkelijk, of hij zijn jongen met zijn bloed voedt. Hierdoor is de pelikaan het zinnebeeld der hoogste liefde geworden, en is het duidelijk, waarom reeds in oude Christelijke gezangen Jezus, die Zijn bloed voor zondaren gegeven heeft, bij een pelikaan wordt vergeleken.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Favorieten
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen:
- Je eigen Ensie account
- Direct toegang tot alle zoekresultaten
- Volledige advertentievrije website
- Gratis boek cadeau als welkomstgeschenk