wil zeggen: betrekking hebbend op de spraakklanken, de uitspraak nauwkeurig weergevend. Wanneer je ons woord „phonetisch” spelt, noem je niet alle letters, die je schrijft, maar alleen de klanken f-o-n-e-t-i-s.
Bij de stenografie schrijft men ook phonetisch en laat dus alle letters, die in den regel wel geschreven, maar bij het spreken niet gehoord worden, weg.De phonetiek, de kennis der spraakgeluiden, wordt tegenwoordig veel beoefend als onderdeel der taalstudie in het belang van een zuivere uitspraak. Vroeger ging men bij het leren van een vreemde taal, voor wat de uitspraak betreft, geheel op het gehoor af; men trachtte eenvoudig de vreemde klanken na te bootsen. De ontwikkeling der phonetische wetenschap stelt ons echter in staat na te gaan, hoe men de spraakvormende organen: mond, tanden, verhemelte, strottenhoofd enz. moet instellen en bewegen, om de uitheemse klanken zuiver weer te geven.
