In tegenstelling met veel andere diersoorten komen de paradijsvogels slechts voor op een beperkt gebied (Nieuw Guinea en omliggende eilanden).
Wist je, dat deze prachtige vogels de naaste verwanten van onze kraaien zijn? Men onderscheidt verscheidene soorten paradijsvogels, die in grootte en verenpracht nogal verschillen. De grootste en meest bekende soorten zijn de Tsiankar of Papoeaparadijsvogel, die voornamelijk de bossen van Nieuw Guinea bewoont, en de z.g. Grote Paradijsvogel of Godenvogel, die op de Aroeeilanden en op Ceram thuis is, maar ook op Nieuw-Guinea aangetroffen wordt. Twee andere soorten zijn de Koningsparadijsvogel en de Veerkroon-paradijsvogel. Alle soorten voeden zich met vruchten en insecten.
Om hun schitterend gevederte werd op de paradijsvogels vooral in de jaren 1912 tot 1920 ijverig jacht gemaakt, toen het n.l. mode was de hoeden der dames met paradijsvogelveren op te maken.
Zoals bij de meeste vogels draagt alleen het mannetje de schitterende verenpracht en dan nog eerst, als hij ongeveer vijf jaar oud is. Het wijfje is een onaanzienlijke, bruine vogel. Haar geschreeuw verraadt duidelijk genoeg, dat de paradijsvogel, ondanks zijn buitengewonen naam, tot de kraaienfamilie behoort. De jachttijd duurt van Mei tot November. In deze maanden komen de mannetjes van ± 5 jaar bij bepaalde bomen bijeen, waar ze een soort dans uitvoeren. Merkwaardig genoeg zijn het niet de wijfjes, die hierbij toekijken, maar de jonge mannetjes, die nog geen rijken vederbos hebben.
In den tijd van de grote vraag naar mooie vogelveren maakten de jagers goede zaken. Ze kochten de vogels vaak van de inlanders voor een paar spijkers of een doosje lucifers en verkochten ze voor 10 à 20 gulden aan Chinese opkopers aan de kust. Toen was Merauke het middelpunt van den paradijsvogelhandel.
Sedert dien is de mode veranderd en gevoelt de paradijsvogel zich... als in een paradijs — hij wordt weinig meer gejaagd en bovendien door strenge regeringsmaatregelen voor uitroeiing behoed.
