(1813—1873). Afrika, ’t werelddeel, dat het dichtst bij Europa ligt en het gemakkelijkst te bereiken is, had langen tijd op de kaart grote, open plekken van onbekende gebieden.
Dit is misschien eensdeels te wijten aan de onherbergzame, vaak steile of met oerwouden bedekte kusten, anderdeels ook aan de verlatenheid van het onmetelijke binnenland met zijn duizenden kilometers grote woestijnen en oerwouden.Eerst in de vorige eeuw is men begonnen met het systematisch onderzoek van het „Zwarte” werelddeel. Onder de ontdekkingsreizigers, die hun leven veil hebben gehad voor deze kennis, neemt Livingstone een eerste plaats in.
Hij was een Schot van geboorte en aanvankelijk katoenspinner van beroep, doch ging later studeren en promoveerde op vijf en twintigjarigen leeftijd in de medicijnen.
In 1840 vertrok hij als missionaris naar de Kaap, waar hij alras de grote betekenis van het reizen voor de zaak van de zending inzag. Hij begon te reizen en trok dus het eerst door Afrika van West naar Oost en vervolgens constateerde hij, dat de Loeapoela niet een bronrivier van de Nijl maar van de Congorivier was.
Toen men in de bewoonde wereld verder niets meer van hem hoorde, vreesde men, dat hij was omgekomen en zond hulpexpedities uit. Eén daarvan, die door een Amerikaans dagblad was uitgerust, onder den Engelsman Stanley, vond hem te Oedsjidsji aan het Tanganjika-meer.
Na de ontmoeting van de beide mannen vervolgden Stanley en Livingstone ieder hun eigen weg. Stanley voer onder duizenden gevaren en moeilijkheden in een paar eenvoudige kano’s den Congo af.
Livingstone trok zuidwaarts, maar overleed bij het Bangweolomeer aan dysenterie. Zijn negerbedienden balsemden zijn lijk en brachten het naar de Oostkust. Later is het bijgezet in de Westminster abdy.
Als bestrijder van tropische ziekten was Livingstone een voorganger van den beroemden Schweitzer. — Zie aldaar.
