[Lat. scintillatio = flikkering, het blikkeren, het vonken schieten]
1 (alg.) fonkeling, een fluctuatie in de stralingsintensiteit, vooral merkbaar bij hogere frequenties van elektromagnetische straling;
2 (astr.) het bekende flonkeren van sterren; dit zijn helderheidsveranderingen, veroorzaakt door wisselende afbuigingen van de lichtstralen in luchtlagen van verschillende temperatuur ('onrust' van de lucht);
3 (nat.) het optreden van een lichtstraling van korte duur (één miljoenste seconde of korter) wanneer een snel deeltje, zoals een alfadeeltje of een gammaquant, door materie passeert. Sommige stoffen en bep. organische vloeistoffen worden door ioniserende straling gemakkelijk tot scintillatie gebracht; een dergelijke stof noemt men scintillator (modern Lat.); ook een toestel dat door middel van zo'n stof scintillatie vertoont bij opvallende alfa- of gammastraling noemt men scintillator.
