1 [Arab.] (uitsp. kief) bep. soort drug bestaande uit gedroogde Noordafrikaanse hennep.
2 kift of kif [vgl. kijven = met woorden twisten] (volkst.)
1 ruzie, herrie;
2 jaloezie, afgunst; dat is de kif, dat (nl. smalend spreken) komt voort uit afgunst.
