(Lat.; = het voorwaarts dringen, snelle beweging, vaart; impétere = op los gaan, aanvallen; < → in(1), + péter e = naar iets werpen, aanvallen). In de Middeleeuwen werd deze term gebruikt voor de actieve qualiteit in een bewegend projectiel, die de beweging ervan in stand houdt.
Een andere naam ervoor was impúlsus (→ impuls) of -onisus.
