(Lat. coércitus = part. pass. v. coërcére = samenhouden, in bedwang houden; < → com(2), + arcére = in bedwang houden, verhinderen). Bedwingend, dwang-.
Coërcitiefkracht = weerstandbiedende kracht; men gebruike liever coërcitieve kracht. Coërcitief veld = veld dat het remanente magnetisme bedwingt.
