Krenten zijn de gedroogde vruchtjes van een bijzonder kleine druivensoort. (Vitis vinefera, variëteit apyrena). Deze wijnstok komt bijna uitsluitend in Griekenland voor en daar nog hoofdzakelijk op enkele eilanden Cephalonia, Zante en in het district Patras. Krenten zijn klein, pitloos en zeer rijk aan suiker. De cultuur schijnt samen te hangen met den bodem, ten minste nergens gelukt de krententeelt zoo goed als op de Grieksche eilanden.
Het krentenkweeken is een monopolie der Grieksche regeering. De vruchtjes worden met een houten vorkje van de struiken afgerist en in steenen bakken vastgestampt. De ruwe behandeling heeft ten gevolge, dat de krenten steeds nauwkeurig gewasschen moeten worden, in tegenstelling met het product uit Californië. Deze vruchtjes worden zeer zindelijk geoogst en behandeld, zoodat de waar zonder vuil in den handel komt. De krenten worden bij het oogsten van de struiken getrokken, tengevolge hiervan is de vrucht open en veel minder houdbaar, ze gaat spoedig in azijnzuurgisting over. Krenten worden wel eens verwisseld met de Engelsche „currants”, deze staan echter veel dichter bij onze besvruchten.
Het hooge suikergehalte van de waar is de beste waarborg tegen gisting. Nieuwe grond mag in Griekenland niet zonder bepaalde toestemming voor de krentencultuur bestemd worden. De vraag naar krenten is zeer groot, de regeering regelt in verband daarmede de productie. Deze bedraagt in Griekenland ongeveer 150 millioen kg. Als gemiddelde samenstelling vinden wij opgegeven: water 25 %, eiwit 1,5 %, vrij zuur %, suiker 62 %, stikstofvrije extractiefstoffen 6 %, ruwvezelstoffen 2,5 %, voedingszouten 1,5 %.
Ongekneusde krenten worden gewoonlijk in het maag-darmkanaal niet aangetast, men vindt ze dus onveranderd in de ontlasting terug. Krenten moeten goed van uiterlijk zijn en goed rieken, niet zuur of mijterig. Wanneer een azijngeur wordt waargenomen, is de krent bedorven en veelal bedekt met mijt. Met een loupe kan men deze spinachtige diertjes op de krenten waarnemen. Vroeger werd de waar dikwijls bezwaard met steentjes.
Dergelijke waren moeten voldoen aan de eischen van zuiverheid die in het Algemeen Besluit samengevat zijn. Zie Warenwet (algem. besluit).
