Dieet (eiwitrijk) - Het eiwitrijke dieet werd vroeger veel meer voorgeschreven dan tegenwoordig. De oorspronkelijke bedoeling was, om in gevallen waarin door een of ander ziekteproces bepaalde stoffen, in casu de koolhydraten, als voedselbron uitgeschakeld waren, dit tekort aan calorieën door een vermeerderd eiwitrantsoen te compenseeren. In de practijk heeft men evenwel herhaaldelijk de ervaring opgedaan, dat eiwit hiervoor niet de meest geschikte aanvulling is. Tegenwoordig kan men bij suikerzieken, b.v. door toediening van insuline, de tolerantie voor koolhydraten aanzienlijk verhoogen.
Hiermede is de behoefte aan een eiwitrijk dieet grootendeels vervallen. Alleen in vrij plotselinge gevallen van groot verlies aan eiwitten kan een dergehjke aanvulling nog noodig zijn, b.v. na een uitputtende ziekte of na groot bloedverlies. De opname van eiwitten gaat echter langzaam, en men moet zich dus niet te veel voorstellen van de resultaten eener overdreven aanbieding van eiwitten. Het gewone eiwitrantsoen van ongeveer 100 g per dag zal in verreweg de meeste gevallen voldoende bestanddeelen leveren, om een tekort spoedig te dekken.
De uitbreiding van het dagelijksch rantsoen met één ei en één halve liter melk wordt meestal ruim voldoende geacht.
