of zwaveligzuuranhydride, S 02, is een kleurloos gas, dat den verstikkenden reuk van brandende zwavel bezit; soortelijk gewicht 2.21, 1 vol. water absorbeert bij 10° 51.38 vol, bij 20° 36.22 vol. van dit gas. Bij —10° verdicht het zich tot een kleurlooze vloeistof, die bij —76° vast wordt.
In plaats van door verbranding van zwavel, maakt men zwaveldioxyde in het klein gewoonlijk door verhitting van koperdraaisel met geconcentreerd zwavelzuur. Z. bleekt vele organische kleurstoffen, bijv. die van verschillende bloemen. In het groot gebruikt men het om wol en zijde te bleeken, welke stoffen niet tegen die werking van chloor bestand zijn. Bevochtigt men vlekken, die door gekleurde vruchten, zooals boschbessen, kersen, enz., in linnengoed gekomen zijn, en houdt men deze vervolgens boven brandende zwavel, dan verdwijnen zij; na eenigen tijd komen zij echter weer te voorschijn wanneer men de gebleekte kleurstof niet uit het goed gewasschen heeft. De oplossing van Z. in water smaakt zuur, en maakt blauw lakmoes rood; zij moet als een oplossing van zwaveligzuur (hydrosulfiet), H2 S 03 beschouwd worden. Deze verbinding kan niet in vrijen toestand verkregen worden, daar de oplossing bij verdamping in water en zwaveldioxyde ontleed wordt.
Koelt men de oplossing echter af tot — 5° dan vormen zich kristallen, die tot formule hebben: H2 S 03 -f- 14 H2 O. Vervangt men de waterstof van het zwaveligzuur door metalen, dan ontstaat een reeks van zouten, die sulfieten genoemd worden.
