chloorzink, Zn Cl2, wordt bereid door metallisch zink in zoutzuur op te lossen. Op een minder kostbare wijze kan het als bijproduct van de sodafabricatie (in de soda- en zwaveizuurfabrieken) verkregen worden; daartoe laat men het zoutzuur, terwijl het nog warm is, op fijngemalen zinkblende inwerken; het zwavelwaterstof dat dan ontwijkt, wordt onmiddellijk weder voor de zwavelzuurfabricatie gebezigd en daartoe tot zwaveligzuur en water verbrand.
De oplossing wordt tot stroopdikte uitgedampt. Ook vormt het zich bij verbranding van zink in chloorgas, als een witte massa, die bij rood-gloeihitte vluchtig is, in water gemakkelijk oplost en aan de lucht vervloeit. Daar de geconcentreerde chloorzinkoplossing de eigenschap bezit aan sommige organische stoffen water te ontnemen, kan zij in vele gevallen in plaats van engelsch zwavelzuur gebezigd worden. Zoo kan men bijv. bij het zuiveren van oliën, die voor de verlichting zullen dienen, het zwavelzuur door een chloorzinkoplossing vervangen; daar de genoemde vloeistof alleen de onzuiverheden van de olie, maar niet het vet zelf aantast. Het kan ook bij de bereiding van perkamentpapier en van esters gebezigd worden. Met zeer goed gevolg maakt men van het chloorzink gebruik bij de conservatie van hout en vooral van dwarsleggers voor spoorwegen; verder dient het ter ontleding van de chloorkalk bij het bleeken van de papiermassa en voor het lijmen van ’t papier.
Het z.g. soldeerzout is een mengsel van chloorzink en salmiak. In oplossing (soldeerwater) verkrijgt men het door 100 grammen zink in sterk zoutzuur op te lossen en aan de oplossing 100 grammen salmiak toe te voegen. Het z.g. zinkoxychloride (oxychlozuur) wordt bereid door een oplossing van chloorzink (of chloorijzer en chloormangaan) met zinkwit te vermengen.
