In de 17de en 18de eeuw, na de rampen en wreedheden van den dertigjarigen oorlog, werd door de legeraanvoerders met betrekking tot de verpleging uitsluitend het magazijnsstelsel toegepast (zgn. stelsel Louvois; dagmarschensysteem). De operaties werden geheel ondergeschikt aan de ligging en de mogelijkheid tot oprichting of verplaatsing van de magazijnen; ligging, oprichting en verplaatsing hielden wederom eng verband met wegennet en toestand der wegen.
De operaties werden herhaalde malen door stilstand onderbroken, vooral in den winter, wanneer de wegen van die dagen voor groote treinen niet of weinig bruikbaar waren; de troepen betrokken dan de winterkwartieren.
Frankrijk, einde 18de eeuw, had geen geld om magazijnen op te richten, en dientengevolge maakten de Revolutielegers op ruime schaal gebruik van requisities (leven a la fortune du pot; la guerre doit nourrir la guerre). Het nieuAve stelsel werd georganiseerd door Napoleon I en zoo ontstond het thans alom toegepaste systeem, dat zelfs groote legers eene betrekkelijk ruime mate van beAvegingsvrijheid waarborgt, en het best gekenmerkt Avordt met „das System ist das systemlose” (vaste en mobiele magazijnen, in verband met aanvoer uit het achterland (transportwezen), naast intensieve exploitatie van het oorlogstooneel).
