duitsch navorscher op het gebied der oudnoorsche taal en letterkunde, zoon van den vorige, geb. 22 Juni 1821 te Leipzig, studeerde aan de universiteit aldaar en te Berlijn, werd 1852 privaatdocent voor het Scandinavisch te Leipzig, 1859 tot buitengewoon hoogleeraar benoemd en gaf in 1865 gehoor aan een beroep tot gewoon hoogleeraar der noorsehe philologie aan de universiteit te Kiel, waar hij tot 1888 werkzaam was; hij overleed 25 April 1890 te Leipzig. Hij schreef: lieber die ältere isländische Saga (Leipz. 1852); Catalogus librorum islandicorum et norvegicorum aetatis mediae (ald. 1856), die benevens het in ’t duitsch geschreven vervolg: Verzeichnis der auf dem Gebiete der altnordischen Sprache und Litteratur von 1855—79 erschienenen Schriften (ald. 1880) een onmisbaar bibliographisch hulpmiddel is; Analecta Norroena (ald. 1859; 2de dr. 1877); Ueber die altnordische Philologie im skandinavischen Norden (ald. 1864); Altnordisches Glossar (ald. 1866); Dänische Formenlehre (Kiel 1871); Ueber die altnordische Sprache (Halle 1872).
Van zijn uitgaven van oudnoorsche overblijfselen dienen bij voorkeur genoemd: Edda Scemundar (Leipz, 1860); Rdttatal Snorra Sturlusonar (Halle 1879—81) en Kormaks Saga (ald. 1886).
