ontlasting, Evacuatio, Exretio, het ontlasten, uitdrijven van de onverteerde resten van het opgenomen voedsel, ook de uitgeworpen stoffen zelve. Deze laatste, ook faecaliën geheeten, bestaan uit onverteerde bestanddeelen der voedingsmiddelen, inz. uit cellulose, zetmeeldeeltjes, onverteerd vleesch, vet, kaasstof, poezige en vliezige deelen, darmepitheliën en darmslijm, galbestanddeelen (waaraan de drekstoffen hun kleur danken), zouten (in het bijzonder phosphorzure ammoniakmagnesia en dergelijke), eindelijk, voor een aanzienlijk gedeelte uit splijtzwammen (gistingszwammen, bacteriën, bacillen).
De scheikundige samenstelling der faecaliën hangt af van den aard van het genoten voedsel; volgens een analyse van Berzelius komen in de uitwerpselen van den mensch gemiddeld voor: circa 75 pCt. water en 25 j>Ct. vaste stoffen; de laatste bestonden bij ‘die analyse uit 0.9 deelen galzure zouten, 14 d. slijm en galharsen, 0.9 d. albumine, 5.7 d. extractiefstoffen, 7 d. zuivere voedselresten, 1.2 d. zouten. Het watergehalte v. d. S. kan door langdurige terughouding in den darm sterk verminderen en is soms (bij diarrhee) veel hooger. De hoeveelheid per etmaal ontlaste drekstoffen bedraagt bij middelmatige eters gemiddeld 300 gram. De S. verkeert altijd in meer of minder gevorderden staat van ontbinding en de gewone rottingsproducten van organische zelfstandigheden (boterzuur, azijnzuur) vormen altijd een min of meer belangrijk deel zijner bestanddeelen, voor zoover zij niet in gasvormigen toestand (als koolzuur, waterstof, stikstof, kool- en zwavelwaterstof) worden uitgescheiden. De stank der uitwerpselen wordt teweeggebracht door verschillende rottingsproducten (scatol, indol). Kleur, consistentie en scheikundige gesteldheid der uitwerpselen zijn voor de diagnose der meeste ziekten van veel belang.
