Selim i

betekenis & definitie

sultan van Turkije (1512—20), geb. 1467, stiet met de hulp der Janitsaren zijn vader Bajazet II van den troon; met geweld wilde hij de eenheid van godsdienst in zijn rijk herstellen en liet daarom ongeveer 40000 in Turkije wonende Schiïeten uitroeien; deswege in oorlog gewikkeld met Perzië, versloeg hij den sjah, die een stuk van zijn gebied aan S. moest afstaan; hij lijfde ook Egypte bij zijn rijk in. Als beschermer der heilige steden Mekka en Medina, die vrijwillig zijn opperheerschappij erkenden, voegde hij bij de titels van zijn huis dien van Khalief (opvolger van den profeet).