grieksch beeldhouwer, geb. omstreeks 370 v. Chr. te Athene, zoon en leerling van Cephisodotus (zie Kephisodotos), mededinger van Scopas en het hoofd der zg. jonge attische school; zijn bloeitijd valt van omstreeks 340—330 v.
Chr. Hij wordt door de ouderen 'geprezen als hun grootste beeldhouwer in marmer; hij was de schepper der jeugdige, ideale voorstellingen der góden (Dionysus, Aphrodite, Eros, Apollo, Artemis) en completeerde aldus de verheven strengheid van Phidias. Door de oude schrijvers worden een 50-tal werken van hem vermeld; vooral beroemd waren de (naakte) cnidische en de (bekleede) coïsche Aphrodite, de Eros van Thespiae, de Apollo Sauroctonus, vervolgens de rustende satyr. Van enkele zijner werken zijn copieën bewaard gebleven. Een origineel werk van P., de door Pausanias vermelde Hermes met het Dionysuskind, is 8 Mei 1877 te Olympia gevonden.
