Jezuitengeneraal, geb. 8 Febr. 1795 te Sichern bij Leuven (België), trad in 1819 te Hildesheim in de orde, werd, na den oyergang van hertog Ferdinand van Anhalt-Cöthen tot het katholicisme, diens biechtvader, vergezelde later diens weduwe naar Weenen, en werd in 1847 tot procurator der orde-provincie Oostenrijk gekozen. Na de verdrijving der Jezuiten uit Oostenrijk (1848) ging hij naar België en werd rector aan het collegium te Leuven.
Toen de orde weer in Oostenrijk toegelaten werd, werd hij superior voor Hongarije, voorts provinciaal van Oostenrijk en verkreeg grooten invloed op de binnenl. politiek. In Juli 1853 werd hij te Rome tot opvolger van Pater Roothaan als generaal der orde gekozen, welk ambt hij wegens gevorderden leeftijd in 1884 neerlegde; hij stierf 4 Mrt. 1887 te Rome.
