(baron) duitsch philosoof, geb. omstreeks 1723 te Heidesheim in Beieren, kwam reeds in zijn eerste jeugd te Parijs en bleef hier tot aan zijn dood, 4 Juni 1789. Zijn woning was een verzamelplaats van de groote denkers van dien tijd (Condorcet, Diderot, Duclos, Helvetius, Raynal, Rousseau, Buffon enz.).
H. zelf was een man van veelzijdige kennis, een ijverig propagandist van het naturalisme en fel bestrijder van het christendom en van den godsdienst in het algemeen. Van zijn vele geschriften is het bekendst geworden: Systeme de la nature ou des lois du monde physique et du monde moral (Lond., Amst. of Leiden, 1770), dat men ook aan Mirabeau heeft toegeschreven; in elk geval hebben aan dit boek, dat men den bijnaam van „bijbel der materialisten” gegeven heeft, verschillende encyclopedisten medegewerkt; het beschouwt den mensch als een louter stoffelijk wezen, verwerpt een onstoffelijk beginsel in den mensch, zoekt het denken te verklaren en betoogt verder dat het geloof in krachten buiten die der natuur de menschen slechts tot slaven en werktuigen maakt van behendige exploitanten van de neiging tot het geheimzinnige. Zie Lange, Geschichte des Materialismus (5de dr. Leipz. 1896).
