Fransch philosoof en politikus, geb. 19 Mei 1827 te Avranches, werd in 1849 hoogleeraar in de philosophie aan het lycée te Pau, in 1851 aan dat te Limoges, werd wegens zijn oppositie tegen Napoleon III na den staatsgreep van 2 December eerst gevangen gezet en in 1852 verbannen, bereisde MiddenEuropa, was eenigen tijd hoogleeraar aan het Polytechnicum te Zürich, keerde na de amnestie van 1859 naar Frankrijk terug, werd medewerker van de „Temps”, mede-oprichter van „Revue blanche”, en hield voorlezingen over P. A.
Challemel-Lacour. de schoone kunsten, wat hem weldra verboden werd; na den val van het keizerrijk, Sept. 1&70, werd hij prefect van het departement Rhône, kreeg in 1873 voor het departement Bouches-du-Rhône zitting in de Assemblee nationale, in 1876 in den Senaat, was eenigen tijd ambassadeur in Rusland (1879) en Engeland (1880), en kreeg in het kabinetFerry (1883) de portefeuille van buitenlandsche zaken, die hij reeds in December van dat jaar neerlegde; in 1893 volgde hij Jules Ferry op als president van den Senaat en leidde als zoodanig de beide congressen voor de presidentsverkiezing van Casimir Perier (1894); hij was een der welsprekendste politieke redenaars van het fransche parlement zijns tijds; hij overl. 26 Oct. 1896 te Parijs. De Œuvres oratoire:? de C. verschenen in 1896.
