Gepubliceerd op 28-02-2021

Partheniërs

betekenis & definitie

grieksch, „kinderen van maagden” of bastaarden, de kinderen, gesproten uit de huwelijken, die tijdens den eersten messenischen oorlog (743—724 v. Chr.) tusschen spartaansche vrouwen en Achaeërs (volgens anderen Heloten) met toestemming der koningen gesloten waren; daar de Spartiaten na hun terugkeer van den oorlog deze huwelijken niet als rechtmatig wilden erkennen en de kinderen spottenderwijze P. noemden, kwamen deze in opstand, en wijl de Spartanen hen niet meester konden worden, kwam het tot een verdrag, volgens hetwelk de P. naar Italië zouden emigreeren.

Onder aanvoering van den Heraclide Phalantus trokken zij 708 uit en stichtten Tarente.

< >