beenverweeking, een betrekkelijk zeldzaam voorkomende ziekte van het geheele geraamte o'f bepaalde gedeelten daarvan; de oorzaken zijn nog onbekend; zij tast het meest kraamvrouwen aan en verder vooral personen die aan uitputting lijden. Zij begint met hevige pijn in de aangedane beenderen, het loopen en zelfs het zitten wordt eerst moeilijk en allengs onmogelijk, daar de zieke wervelkolom niet meer in staat is het lichaam te dragen; bij langen duur ontstaan in romp en ledematen allerlei verkrommingen, gepaard met inkrimping van de lichaamslengte, zoodat de zieke allengs een dwergachtig voorkomen krijgt.
Het bekken zinkt veelal ineen tot een zijdelings samengedrukte beenmassa (osteomalaeisch bekken). Bij een eventueel« bevalling moet dan niet zelden de toevlucht worden genomen tot de perforatie of de keizersnede. De ziekte kan 2—10 jaar duren; niet zelden heeft zij den dood door uitputting tengevolge: in andeA gevallen treedt een blijvende verkromming in. In den nieuweren tijd heeft men getracht de 0. te bestrijden door het toedienen van phosphor en door wegneming der eierstokken, soms ook der baarmoeder.
