(Martinus Polonus) middeleeuwsch geschiedschrijver, geb. te Troppau, trad te Praag in de orde der Dominicanen (daar de boheemsche Dominicanen tot de poolsche provincie der orde behoorden, wordt M. reeds vroeg als „de Pool” aangeduid), ging vervolgens naar Rome en werd pauselijk kapelaan en penitencier. In 1278 benoemde paus Nicolaus III hem tot aartsbisschop van Gnesen; hij overleed echter op zijn reis daarheen te Bologna.
Hij schreef behalve preeken en een alphabetisch overzicht over het decreet van Gratianus en de decretalen (Margarita Decreti) een compendium (kort begrip) der wereldgeschiedenis ten gebruike voor theologen, en dit laatste werk op bevel van Clemens IV, in zeer pauselijken zin. Hij werkte zijn kroniek zelf meermalen om en zette haar tot 1277 voort.. Zij geraakte spoedig in hoog aanzien, werd wijd verbreid en in verseh. talen vertaald. Waarde heeft dit werk alleen om de talrijke vervolgen, welke er op verschillende plaatsen aan toegevoegd werden; het is uitgegeven door Weiland in dl. 22 der Monummta Germaniae historica van Pertz.