(Don) Spaansch staatsman, 1834—95; advokaat te Madrid, 1856 in de Cortes gekozen, sloot zich hier aan bij de progressisten en was de felste tegenstander der neo-katholieken. 1866 na den Juli-opstand verbannen, hield hij zich tot het uitbreken der revolutie van 1868 in Frankrijk op; daarop minister van handel, onderwijs en publieke werken in het kabinet van Serrano; 1869—70 min. van justitie, vervolgens voorzitter van de Cortes, als hoedanig hij ijverde voor de verkiezing van Amadeus van Aosta tot koning van Spanje; was gedurende diens korte regeering eerst min. van eeredienst, belastte zich in 1871 met de vorming van een progressistisch kabinet, dat weldra weer heenging en bracht in Juni 1872 een radikaal kabinet bijeen. Bij Amadeus’ abdicatie, die hij te vergeefs getracht had te voorkomen, trad hij af; wegens deelname aan den militairen opstand van 1884 bij verstek ter dood veroordeeld, keerde hij eerst lang na de afkondiging der amnestie naar Spanje terug.
In 1900 is te Valladolid een monument voor hem opgericht.
