muz., een tenor die in het bezit is van een hoogklinkend en hooggaand, helder en lenig geluid, dat als het ware het midden vormt tusschen dat van een forttenor (heldentenor) en een tenor léger. De Franschen noemen zulk een tenor ook t. de mi-caractére, t. des traductions, dit laatste omdat hun vaak de tenorpartijen der italiaansche werken worden opgedragen, daar deze veelal iets hooger liggen dan die der fransche fort-tenors en meer buigzaamheid van stem vereischen.
Typische partijen voor een lyrisch tenor zijn o. a.: Fernand in la Favorite, Faust in Faust, Max in der Freischütz, de hertog in Rigoletto.
