prins van Neufchatel, hertog van Valengin, prins van Wagram, maarschalk van Frankrijk, geb. te Versailles, 20 Febr. 1753; na de militaire academie te hebben bezocht, trad hij in dienst bij het wapen der genie; door zijn talent voor topografischen arbeid trok hij weldra de opmerkzaamheid des konings, die hem daarop het vervaardigen van verschillende kaarten opdroeg; op verlangen van prins Lambesc werd hij bij diens regiment overgeplaatst; als lid van den generalen staf van generaal Rochambeau ging hij in 1778 naar Amerika, onderscheidde zich hier in velerlei opzicht, keerde als overste terug en zag zich als stafofficier verschillende zendingen opgedragen. Bij het uitbreken der groote revolutie was hij kommandant der nationale garde en gaf doorslaande bewijzen van trouw aan het koningshuis.
In 1792 werd hij chef van den staf bij het leger van Lückner; in 1796 bij het leger van Italië; omstreeks dezen tijd verbond hij zich aan Bonaparte, volgde hem naar Egypte, verleende hem zijn bijstand op 18 Brumaire, werd minister van oorlog en in 1805 onder den titel major-général de la grande armée eerste raadsman des keizers, dien hij voorts op al diens veldtochten vergezelde, door zijn nauwgezetheid en groote werkkracht steeds de getrouwe naleving van diens orders verzekerende, waarvoor hij met allerlei schitterende titels als anderszins beloond werd. Niettemin was. hij onder de eersten, die Lodewijk XVIII hun diensten aanboden; gedurende de 100 dagen nam hij, niet wetende welke partij het ’t meest geraden was te kiezen, de wijk naar zijn schoonvader te Bamberg in Beieren, hier kwam hij door een val van het balcon van het kasteel zijns schoonvaders, op het oogenblik dat er een Russische troepenmacht voorbijtrok, op 1 Juni 1815 om het leven; sommigen spreken van zelfmoord; anderen beweren, dat gemaskerde mannen, die zijn kamer waren binnengedrongen, hem naar beneden wierpen, als wraakoefening over de vervolging die de geheime genootschappen van hem ondervonden hadden; deze zaak is nimmer voldoende opgehelderd. B. had twee broeders, die hij beiden den rang van général de division schonk, n.l. César, geb. 1765. overl. 1819, en Victor Léopold, geb. 1770, overl. 1807. Zijn zoon Napoléon Louis Josoph Alexander Charles, geboren en overleden te Parijs, 1810—1888, was pair van Frankrijk van 1836 tot 1848 en lid van den senaat van 1848 tot 1870. B. schreef twee werken: Relation des campagnes de Bonaparte en Egypte et en Syrië (Parijs I8u0) en Relation de la bataille de Marengo (sterk door Napoléon beïnvloed, verschenen 1806); in 1827 verschenen zijn Memoires (2 dln).
